Βασίλης Λεωνίδου
Συνέντευξη στο βραβευμένο chef
Η γνωριμία μας με τον chef Βασίλη Λεωνίδου στο Ρέθυμνο της Κρήτης έμελλε να είναι σημαδιακή καθώς έδωσε το εναρκτήριο έναυσμα σε μία όμορφη συνεργασία, που από τότε που γεννάει «εύγευστους» και «αρωματικούς» καρπούς.
Η πορεία του Βασίλη σκιαγραφεί το προφίλ ενός χαρισματικού ανθρώπου και επαγγελματία, με αγάπη για την τέχνη του και με όραμα που τροφοδοτείται συνεχώς μέσα από τη φαντασία, την τόλμη και τις εμπειρίες του. Μυήθηκε στη μαγειρική από τη μητέρα του, ήδη από την εφηβική του ηλικία. Η έμφυτη ανάγκη του για εξέλιξη στο χώρο της γαστρονομίας ήρθε νωρίς καθώς πρόβαλλε μπροστά του η ιδέα της Γαλλίας, ως παγκόσμιο κέντρο γαστρονομίας. Η μητέρα του όμως καθώς και η ίδια η ζωή είχαν εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις, με αποτέλεσμα ο Βασίλης να καθυστερήσει την ενασχόλησή του με τη μαγειρική για αρκετά ακόμη χρόνια. Μεγάλωσε στο Αγρίνιο, αλλά γεννήθηκε και σπούδασε στην Αθήνα, αποφοιτώντας από τη σχολή Le Monde Edu. Μετά τις σπουδές του, εργάστηκε για λίγα χρόνια στην Αθήνα στο χώρο της εστίασης, ώσπου αποφάσισε να επιστρέψει στο Αγρίνιο, μιας και ο τρόπος ζωής στην πρωτεύουσα δεν ταίριαζε στη φιλοσοφία του.
«Ήξερα από μαγειρική αλλά όσον αφορά την προέλευση και το ρόλο των συστατικών της, δεν γνώριζα τίποτα, ούτε από κρέας, ούτε από ψάρι ούτε από τυρί ούτε από ελαιόλαδο. Δεν γνώριζα ούτε την προέλευση του αλατιού!»
Τα επόμενα 5 χρόνια της διαμονής του στο Αγρίνιο ήταν καθοριστικά για την εξέλιξη του, αφού συνειδητοποίησε ότι ενώ ήταν πλέον μάγειρας, δεν είχε επαρκείς γνώσεις για τα συστατικά που χρησιμοποιούσε στη μαγειρική.
Άρχισε να συνειδητοποιεί ότι οι απαιτήσεις για να αναπτυχθεί κάποιος και να ξεχωρίσει στον τομέα του, βασίζονται κυρίως στη γνώση, δηλαδή στη χρήση ποιοτικών πρώτων υλών και στο σωστό συνδυασμό τους καθώς και στις διαφορετικές τεχνικές μαγειρικής με στόχο την ανάδειξη των διαφόρων συστατικών και όχι την κακοποίηση τους.
Περνώντας από διάφορα μικρά εστιατόρια, είχε την τύχη να γνωρίσει και να εκπαιδευτεί στην παραδοσιακή μαγειρική και στα ελληνικά προϊόντα, που αποτελούν μέχρι και σήμερα πηγή έμπνευσης και εξέλιξης.
Το 2009, ασχολήθηκε συστηματικά με την γευσιγνωσία οίνου και μέσω διαδικτύου καλλιέργησε με το κοινό του μια αλληλεπίδραση δημιουργικής έμπνευσης.
«Θεωρώ ότι οι chef θα πρέπει να στηρίζονται πρώτα στη γνώση και μετά να δημιουργούν με τη φαντασία»
Όσον αφορά το ελαιόλαδο, η κατάρρευση των αντιλήψεων του γύρω από αυτό, επήλθε ύστερα από τη δοκιμή του ως τέτοιο. Σε μια εποχή που οι σάλτσες βινεγκρέτ χρησιμοποιούνταν ευρέως από όλους, το ελαιόλαδο είχε χάσει την έννοια του συστατικού στη μαγειρική. Ξεκίνησε λοιπόν να δοκιμάζει ελαιόλαδα προερχόμενα από διαφορετικές, ξένες και εγχώριες, ποικιλίες. Το 2012 παρακολούθησε αρχικά κάποια σεμινάρια γευσιγνωσίας στην Ελλάδα και μετέπειτα στην Ιταλία όπου πιστοποιήθηκε ως Master and Sommelier of Olive Oil από την Ακαδημία IRVEA (International Olive Oil Academy – Lago di Garda, Italy). Από εκεί και μετά σε όλα τα εστιατόρια που εργάστηκε καθιέρωσε το Olive Oil bar, ενώ στο μενού τους ενέταξε πιάτα που τα συνδύαζε με διαφορετικές ποικιλίες διαφορετικών ετικετών ελαιολάδου από όλο τον κόσμο, συγκεκριμένα την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία μέχρι το Μαρόκο και την Κροατία.
Από το 2013, έχοντας μόνιμα μεταναστεύσει στο Ρέθυμνο της Κρήτης, ασχολήθηκε ενεργά με τους εντόπιους παραγωγούς ελαιολάδου καθώς και με τα ελαιοτριβεία της περιοχής ενώ άρχισε να πειραματίζεται στην ελαιοποίηση της Τσουνάτης ποικιλίας, δημιουργώντας την αποκλειστική ετικέτα του εστιατορίου στο οποίο εργαζόταν, όπου τόσο το περιεχόμενο όσο και η φιάλη υπήρξαν δικής του έμπνευσης και υλοποίησης. Το πάθος για την παραδοσιακή γαστρονομία αλλά κυρίως το γεγονός ότι ο Βασίλης ήταν αυτοδημιούργητος και πλήρως καταρτισμένος στην αξιολόγηση του ελαιολάδου, από τη δημιουργία δικής του ετικέτας μέχρι την παράδοση σεμιναρίων γευσιγνωσίας, ήταν τα στοιχεία που προσέλκυσαν και συνάρπασαν τους κριτές του παγκόσμιου οδηγού ελαιολάδου FLOS OLEI, χαρίζοντας του το 2017 το βραβείο “Best executive Olive Oil Chef”. Η αναγνώριση πέρα από προσωπική επιτυχία σηματοδότησε τη συμβολή της Ελλάδας στη διεθνή προβολή και προώθηση της κουλτούρας της υψηλής ποιότητας του εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου.
